Αντισυνταγματικές και αντισυμβατικές με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κρίνει η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου διατάξεις του Ν. 3783/2009 («Ταυτοποίηση των κατόχων και χρηστών εξοπλισμού και υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας και άλλες διατάξεις») που αφορούν καταρχήν τη λειτουργία καμερών σε δημόσιους χώρους και την καταγραφή ήχου ή εικόνας και κατά δεύτερον την ανάλυση γενετικού υλικού στην ποινική διαδικασία και το αρχείο γενετικών αποτυπωμάτων.
Όπως σημειώνεται, ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης είχε προεκλογικά δεσμευτεί ότι θα καταργήσει τις σχετικές διατάξεις (περίπτωση γ' παραγράφου 2 του άρθρου 3, άρθρο 5 και άρθρο 9Α).
Σε σειρά σχετικών αρνητικών γνωμοδοτήσεων είχε προχωρήσει το 2009 και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι οι ρυθμίσεις αυτές υιοθετήθηκαν από το Τμήμα διακοπής των εργασιών της Βουλής, παρά το γεγονός ότι κατά γενική ομολογία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Ολομέλειας, αφού αφορούν νομοσχέδιο για την άσκηση και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Οι κάμερες
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία καμερών, στο νόμο προτάσσεται η χρήση τους από τις δημόσιες αρχές για τη διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, την προστασία προσώπων και πραγμάτων και τη διαχείριση της κυκλοφορίας.
Όπως σημειώνεται όμως στο πόρισμα της ΕΕΔΑ «οι ρυθμίσεις αυτές συρρικνώνουν την ιδιωτικότητα και την ατομικότητα διαμορφώνοντας ένα σύστημα συνεχούς επιτήρησης, που επεκτείνεται πέραν των συνόρων μέσω της αστυνομικής συνεργασίας με άλλα κράτη». Συγχρόνως το μέτρο έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό.
Είναι χαρακτηριστικό, σημειώνεται, ότι στη Βρετανία, όπου λειτουργούν περισσότερες από τέσσερα εκατ. κάμερες δεν έχει σημειωθεί σημαντική μείωση της εγκληματικότητας και μόνο σε κλειστούς και κλασικά φυλασσόμενους χώρους φαίνεται να λειτουργεί αποτρεπτικά.
Αντίστοιχα στη γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα καταγράφεται ότι οι δυο ρυθμίσεις (σ.σ. κάμερες και DNA) εντάσσονται στην ολοένα διευρυνόμενη παγκοσμίως πολιτική πρόληψης ενός δυσδιάκριτου και επομένως τρομακτικού κινδύνου που αναγάγει την ασφάλεια σε υπερδικαίωμα και τους άνευ ορίων περιορισμούς των δικαιωμάτων σε μονόδρομο σωτηρίας.
Το γενετικό υλικό
Η δεύτερη ρύθμιση που κρίνεται αντισυνταγματική καθιστά υποχρεωτική τη λήψη γενετικού υλικού για την ανάλυση DNA, όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ένα πρόσωπο έχει τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών.
Η προϊούσα ρύθμιση προέβλεπε τη δυνατότητα και όχι την υποχρεωτική ανάλυση γενετικού υλικού ατόμου, για το οποίο υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις ότι είχε τελέσει κακούργημα με χρήση βίας ή κακούργημα που στρεφόταν κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή κακούργημα που αφορούσε εγκληματική οργάνωση ή τρομοκρατικές πράξεις.
Όπως σημειώνεται στην έκθεση της ΕΕΔΑ, η λήψη γενετικού υλικού και η αποθήκευση πληροφοριών σε αρχείο προβλέπεται σε 20 κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Όμως αφορά ειδικές περιστάσεις και σοβαρά εγκλήματα που τιμωρούνται με ποινή κάθειρξης. Αφορά καταδικασθέντες για σοβαρά εγκλήματα και για περιορισμένο χρονικό διάστημα μετά την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης. Συγχρόνως, στα περισσότερα κράτη προβλέπεται δυνατότητα προσφυγής ενώπιον των αρχών προστασίας προσωπικών δεδομένων ή και ενώπιον δικαστηρίων.
Στη δική μας περίπτωση, απουσιάζουν σαφώς προσδιορισμένοι κανόνες για την ασφαλή εφαρμογή-χρήση του γενετικού υλικού. Δεν οριοθετείται με σαφήνεια το πεδίο διακριτικής ευχέρειας των αρχών και δεν προβλέπονται οι κατάλληλες διαδικαστικές εγγυήσεις κατά της αυθαιρεσίας.
Όπως αναφέρεται, τα στοιχεία του αρχείου γενετικού υλικού, που συνίσταται και λειτουργεί στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας κρατούνται για «αξιοποίηση» χωρίς να παρέχονται αναγκαίες διευκρινίσεις για τη διαδικασία διασφάλισης της ακεραιότητας, διαδικασία πρόσβασης σε αυτά και καταστροφής τους.
Κατά συνέπεια, η γενικότητα και συνοπτικότητα της διάταξης δεν συνάδει με τις ειδικές αρχές προστασίας των προσωπικών δεδομένων ούτε στον τομέα της αστυνομικής δράσης, ούτε στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Όπως σημειώνεται όμως στο πόρισμα της ΕΕΔΑ «οι ρυθμίσεις αυτές συρρικνώνουν την ιδιωτικότητα και την ατομικότητα διαμορφώνοντας ένα σύστημα συνεχούς επιτήρησης, που επεκτείνεται πέραν των συνόρων μέσω της αστυνομικής συνεργασίας με άλλα κράτη». Συγχρόνως το μέτρο έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε γενικές γραμμές θέλω να γίνεται σεβαστή τόσο η ιδιωτικότητα όσο και η ατομικότητά μου (χμ, το ίδιο δεν είναι στην προκειμένη περίπτωση;) αλλά εδώ πέρα νομίζω οι νομικοί το ερμηνεύουν ιδιαίτερα αποκαρδιωτικά.
Οι κάμερες, όπως κάθε είδους τεχνολογία που συνηθίζουμε, σιγά σιγά γίνονται απαρατήρητες. Αμφιβάλλω πολύ αν ο περισσότερος κόσμος στις καθημερινές του κινήσεις αντιλαμβάνεται πως κάθε του κίνηση (από εισιτήριο στο λεωφορείο έως απόδειξη για καφέ) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με 1-2 μάρτυρες για την επιβεβαίωση της διαδρομής του.
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί σων και καλά όλοι όταν μιλούν για κάμερες έχουν στο μυαλό τους οργουελιανά σενάρια διδακτορικής και σφετεριστικής χρήσης των video feed. Στο κάτω κάτω, είτε με κάμερες είτε χωρίς, σε δημόσιους χώρους κάποιος κάνει αυτά που ο νόμος προβλέπει. Αν ο νόμος δεν προβλέπει πχ ποινή να ουρήσεις σ'έναν τοίχο, τότε γιατί να ανησυχείς;
Εν ολίγοις, δεν είναι λίγο υπερβολικός ο φόβος για αδίστακτα «όργανα της τάξης» τα οποία εξετάζουν δήθεν φρονήματα και συμπεριφορές;
Είναι χαρακτηριστικό, σημειώνεται, ότι στη Βρετανία, όπου λειτουργούν περισσότερες από τέσσερα εκατ. κάμερες δεν έχει σημειωθεί σημαντική μείωση της εγκληματικότητας και μόνο σε κλειστούς και κλασικά φυλασσόμενους χώρους φαίνεται να λειτουργεί αποτρεπτικά.
Αυτό θέλει λίγο περαιτέρω ανάλυση.
Είναι αλήθεια πως η σημαντικότερη δικαιολόγηση για εγκατάσταση και χρήση καμερών θα ήταν η πρόληψη της εγκληματικότητας. Παρ'όλα αυτά, αναρωτιέμαι αν οι βρετανικές εκθέσεις μιλάνε για εξιχνίαση εγκλημάτων (κατόπιν εορτής φυσικά) και αν βοήθησαν σε συλλήψεις, έστω και μετά από καιρό.
Γιατί κι αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός στόχος της χρήσης τους. Προσωπικά πάντως γνωρίζω για ξερίζωμα «σπείρας κλεφτών ποδηλάτων» σε πανεπιστήμιο της Βρετανίας χάρη στις κάμερες. Πήρε μήνες στους αστυνομικούς να αναλύσουν το βιντεοσκοπημένο υλικό αλλά στο τέλος κατάφεραν να πιάσουν τους δράστες.