Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Οι Βιβλιοθήκες μπορούν να δανείζουν e-books


Απόφαση ΔικΕΕ στην υπόθεση C-174/15 Vereniging Openbare Bibliotheken κατά Stichting Leenrecht

[Ο δανεισμός ενός ηλεκτρονικού βιβλίου (e-book) μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να εξομοιωθεί με δανεισμό παραδοσιακού βιβλίου. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να ισχύσει η εξαίρεση περί δημοσίου δανεισμού που προβλέπει μεταξύ άλλων την καταβολή εύλογης αμοιβής στους δημιουργούς].


Στις Κάτω Χώρες, ο δανεισμός ηλεκτρονικών βιβλίων από τις δημόσιες βιβλιοθήκες δεν υπόκειται στο καθεστώς του δημόσιου δανεισμού που ισχύει για τα παραδοσιακά βιβλία. Επί του παρόντος, οι δημόσιες βιβλιοθήκες θέτουν στη διάθεση του κοινού ηλεκτρονικά βιβλία μέσω διαδικτύου, βάσει συμφωνιών αδειοδοτήσεως με τους δικαιούχους. Η Vereniging Openbare Bibliotheken, ένωση στην οποία συμμετέχουν όλες οι δημόσιες βιβλιοθήκες των Κάτω Χωρών (στο εξής: VOB), φρονεί ότι το καθεστώς για τα παραδοσιακά βιβλία θα πρέπει να εφαρμόζεται και στον ψηφιακό δανεισμό. Στο πλαίσιο αυτό, ενήγαγε το Stichting Leenrecht, ίδρυμα επιφορτισμένο με την είσπραξη της αμοιβής που οφείλεται στους δημιουργούς, προκειμένου τούτο να αναγνωρισθεί δικαστικώς. Η αγωγή της VOB αφορά τους δανεισμούς που είναι οργανωμένοι βάσει της αρχής «one copy, one user», ήτοι τον δανεισμό αντιγράφου βιβλίου σε ψηφιακή μορφή που πραγματοποιείται δια της τοποθετήσεως του αντιγράφου αυτού στον διακομιστή δημόσιας βιβλιοθήκης και παρέχοντας τη δυνατότητα στον ενδιαφερόμενο χρήστη να αναπαράξει το εν λόγω αντίγραφο μέσω μεταφορτώσεως στον δικό του υπολογιστή, εξυπακουομένου ότι μόνον ένα αντίγραφο μπορεί να μεταφορτωθεί κατά τη διάρκεια της περιόδου δανεισμού και ότι, άμα τη λήξει της περιόδου αυτής, το αντίγραφο που έχει μεταφορτωθεί από τον χρήστη αυτόν δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί από αυτόν. (CP CONCL) Επιληφθέν της διαφοράς, το Rechtbank Den Haag (Πρωτοδικείο Χάγης, Κάτω Χώρες) φρονεί ότι η απάντηση στα ερωτήματα του VOB εξαρτάται από την ερμηνεία των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης και υπέβαλε διάφορα προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο. Πράγματι, οδηγία της Ένωσης του 2006 που αφορά μεταξύ άλλων το δικαίωμα εκμισθώσεως και δανεισμού βιβλίων προβλέπει ότι στον δημιουργό του έργου ανήκει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει ή να απαγορεύει τέτοιες εκμισθώσεις και δανεισμούς. Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα για τους δημόσιους δανεισμούς, υπό την προϋπόθεση ότι οι δημιουργοί εισπράττουν τουλάχιστον εύλογη αποζημίωση.

Το ερώτημα που τίθεται είναι επομένως εάν η παρέκκλιση αυτή εφαρμόζεται και στους δανεισμούς ηλεκτρονικών βιβλίων που είναι οργανωμένοι βάσει της αρχής «one copy, one user». (CP CONCL) Με τη σημερινή απόφασή του, το Δικαστήριο διαπιστώνει, εν πρώτοις, ότι ουδείς αποφασιστικός λόγος συντρέχει προκειμένου να αποκλείεται, εν πάση περιπτώσει, από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας ο δανεισμός ψηφιακών αντιγράφων και άυλων αντικειμένων. Το συμπέρασμα αυτό, εξάλλου, επιρρωννύεται από τον σκοπό που επιδιώκει η εν λόγω οδηγία, που είναι η προσαρμογή του δικαιώματος του δημιουργού στις νέες οικονομικές πραγματικότητες. Περαιτέρω, ο πλήρης αποκλεισμός του δανεισμού που πραγματοποιείται σε ψηφιακή μορφή από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας θα αντέβαινε στη γενική αρχή η οποία επιβάλλει ένα υψηλό επίπεδο προστασίας υπέρ των δημιουργών.

Εν συνεχεία, το Δικαστήριο εξετάζει εάν ο δημόσιος δανεισμός αντιγράφου βιβλίου σε ψηφιακή μορφή, βάσει της αρχής «one copy, one user», δύναται να εμπίπτει στο άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας. Συναφώς, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, λαμβανομένης υπ’ όψιν της σημασίας του δημόσιου δανεισμού ψηφιακών βιβλίων και προκειμένου να διασφαλιστεί τόσο η πρακτική αποτελεσματικότητα της παρεκκλίσεως για τον δημόσιο δανεισμό, την οποία προβλέπει το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας, όσο και η συμβολή της εξαιρέσεως αυτής στην πολιτιστική προαγωγή, δεν μπορεί ως εκ τούτου να αποκλειστεί ότι το άρθρο αυτό εφαρμόζεται στην περίπτωση που η ενέργεια στην οποία προβαίνει βιβλιοθήκη ανοιχτή στο κοινό έχει, ιδίως υπό το πρίσμα των προϋποθέσεων που καθιερώνει το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας αυτής, χαρακτηριστικά παρεμφερή, κατ’ ουσίαν, με αυτά του δανεισμού έντυπων έργων. Πάντως, αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του δανεισμού αντιγράφου βιβλίου σε ψηφιακή μορφή, βάσει της αρχής «one copy, one user». Το Δικαστήριο φρονεί ως εκ τούτου ότι ο όρος «δανεισμός» κατά την έννοια της οδηγίας καλύπτει επίσης έναν τέτοιου είδους δανεισμό. Το Δικαστήριο διευκρινίζει επίσης ότι τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίζουν πρόσθετες προϋποθέσεις δυνάμενες να βελτιώσουν την προστασία των δικαιωμάτων των δημιουργών και πέραν των όσων ρητώς προβλέπει η οδηγία.

Εν προκειμένω, η ολλανδική νομοθεσία απαιτεί όπως το αντίγραφο του βιβλίου σε ψηφιακή μορφή που διατίθεται από τη δημόσια βιβλιοθήκη έχει τεθεί σε κυκλοφορία με πρώτη πώληση ή με κατ’ άλλον τρόπο πρώτη μεταβίβαση της κυριότητας του αντιγράφου αυτού εντός της Ένωσης από τον δικαιούχο του δικαιώματος διανομής στο κοινό ή με τη συγκατάθεσή του. Κατά το Δικαστήριο, μια τέτοια πρόσθετη προϋπόθεση πρέπει να θεωρηθεί συμβατή με την οδηγία. Όσον αφορά την περίπτωση κατά την οποία ένα αντίγραφο βιβλίου σε ψηφιακή μορφή ελήφθη από παράνομη πηγή, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι ένας από τους σκοπούς της οδηγίας είναι η καταπολέμηση της πειρατείας και επισημαίνει ότι η αποδοχή του δανεισμού ενός τέτοιου αντιγράφου μπορεί να προκαλέσει αδικαιολόγητη ζημία στους κατόχους δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Η εξαίρεση περί δημοσίου δανεισμού δεν εφαρμόζεται επομένως στη διάθεση από δημόσια βιβλιοθήκη αντιγράφου βιβλίου σε ψηφιακή μορφή στην περίπτωση που το αντίγραφο αυτό ελήφθη από παράνομη πηγή.

Πηγή: http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2016-11/cp160123el.pdf


NEO ΕΣΡ

Μετά από πολλά χρόνια που η σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) δεν είχε ανανεωθεί και μετά την δικαστική εξέλιξη που αφορά το νόμο για την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών (ν. 4339/15, όπως τροποποιήθηκε), τελικώς κατέστη δυνατή η επιβαλλόμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία των 4/5 για τη συγκρότηση του ΕΣΡ, στην 6η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Μετά από συμφωνία των κομμάτων, το νέο ΕΣΡ θα αναλάβει να αποκαταστήσει την νομιμότητα, με βάση και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματικές ορισμένες διατάξεις του ως άνω νόμου.

Ειδικότερα, η νέα σύνθεση του ΕΣΡ, μετά το αποτέλεσμα της  ψηφοφορίας στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής είναι η εξής:
  • Πρόεδρος του Συμβουλίου ο κ. Αθανάσιος Κουτρομάνος, πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
  • Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου ο κ. Ροδόλφος Μορώνης, δημοσιογράφος, πρόεδρος του Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων, πρώην διευθυντής και μέλος του Ε.Σ.Ρ. (1991-1993, 2002-2005), πρώην υφυπουργός στον πρωθυπουργό (κυβερνητικός εκπρόσωπος) στην υπηρεσιακή κυβέρνηση (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2015), πρώην Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ. Δίδαξε τηλεοπτική δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
  • Μέλος του Συμβουλίου η κ. Πόπη (Καλλιόπη) Διαμαντάκου, δημοσιογράφος (από το 1986), κάτοχος πτυχίου D.E.A. του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris I), Διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πάντειου Πανεπιστήμιου Αθηνών, όπου και δίδαξε στο μεταπτυχιακό τμήμα «ΜΜΕ και Ψυχολογία» (2002-2008), Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων (2014).
  • Μέλος του Συμβουλίου ο κ. Βασίλης Καραποστόλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας.
  • Μέλος του Συμβουλίου ο κ. Νίκος Κιάος, δημοσιογράφος (από το 1972), απόφοιτος Φυσικού του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ραδιοηλεκτρολογία, πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.Σ.Η.Ε.Α. (1999-2001), πρώην Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Π.Ο.Ε.ΣΥ., πρώην μέλος του Δ.Σ. του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου (2000-2010), πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. του Ο.Α.Κ.Α. (2015-2016).
  • Μέλος του Συμβουλίου η κ. Λίλιαν Μήτρου, δικηγόρος, καθηγήτρια στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών & Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Διδάσκει επίσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.
  • Μέλος του Συμβουλίου η κ. Δήμητρα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια Αστικού Δικαίου του Τμήματος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΚ Υ.Ο.Δ.Δ. 783/12-12-2014) η οποία διανύει ήδη θητεία.
  • Μέλος του Συμβουλίου ο κ. Γεώργιος Πλειός, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ελευθερία στον Τύπο και τα ΜΜΕ.
  • Μέλος του Συμβουλίου ο κ. Γεώργιος Σαριδάκης, οικονομολόγος.

Προκήρυξη Προγράμματος «Σύγχρονα ζητήματα των χρηματοοικονομικών συναλλαγών»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΟΜΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Επιμορφωτικό πρόγραμμα με τίτλο
«Σύγχρονα ζητήματα των χρηματοοικονομικών συναλλαγών»
Στο πλαίσιο της Δομής Διά Βίου Μάθησης του ΑΠΘ, το Εργαστήριο Μελέτης για τη Διαφάνεια, τη Διαφθορά και το Οικονομικό Έγκλημα, που λειτουργεί στη Νομική Σχολή ΑΠΘ (ΦΕΚ Β΄ 5/8.1.2016), οργανώνει επιμορφωτικό σεμινάριο, που θα διεξαχθεί στις 2-4 Φεβρουαρίου 2017. Το σεμινάριο περιλαμβάνει δεκαεπτά (17) θεματικές, το δε αναλυτικό πρόγραμμα, που είναι διαθέσιμο εδώ, διαρθρώνεται σε πέντε ενότητες:
·         Τραπεζικές συμβάσεις
·         Ειδικά θέματα προστασίας των συναλλασσομένων
·         Ο αφερέγγυος δανειολήπτης
·         Χρηματοοικονομικές συναλλαγές και φορολογικό δίκαιο
·         Χρηματοοικονομικές συναλλαγές και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος

Με την ολοκλήρωση του σεμιναρίου θα χορηγηθούν στους συμμετέχοντες:
(α) Βεβαίωση συμμετοχής
(β) Πιστοποιητικό επιμόρφωσης με πιστωτικές μονάδες (ECTS).
Στόχοι
Σκοπός του προγράμματος είναι η εξοικείωση των συμμετεχόντων με καίριες πτυχές του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα υπό το κράτος της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, που μετέβαλε πλήρως τα δεδομένα αυτών των συναλλαγών.
Ειδικότερα, καταρχάς παρουσιάζονται σύγχρονα ζητήματα των τραπεζικών συμβάσεων, που αναφέρονται τόσο στο πιστωτικό όσο και στο επενδυτικό πεδίο και έχουν απασχολήσει πολύ και τη δικαστική πράξη. Ακολουθούν «οριζόντια» ζητήματα προστασίας του δανειολήπτη ως καταναλωτή και προστασίας των προσωπικών δεδομένων του.
Στη συνέχεια αναλύονται οι πολύ επίκαιροι κανόνες, με τους οποίους το δίκαιο προσπαθεί να αντιμετωπίσει το καίριο πρόβλημα του αφερέγγυου δανειολήπτη, είτε αυτός είναι επιχείρηση είτε καταναλωτής. Με την αναζήτηση της ορθής ισορροπίας σε αυτό το πεδίο ασχολούνται με ιδιαίτερη έμφαση η πρόσφατη νομοθεσία και νομολογία.
Περαιτέρω, εξετάζονται οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές ως πεδίο ενδιαφέροντος του φορολογικού δικαίου, ιδίως με τη μορφή εμπειρικού υλικού, στο οποίο μπορεί να στηριχθούν οι φορολογικοί έλεγχοι για τη σύλληψη φορολογητέας ύλης. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με παρουσίαση ζητημάτων που ανάγονται στην αντιμετώπιση του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται εδώ στις νεότερες εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, ενώ παράλληλα παρουσιάζονται συστηματικά τα βασικά εργαλεία ποινικού ελέγχου του ξεπλύματος, η χρήση και η σημασία των οποίων έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
Σε σχέση με όλα τα γνωστικά αντικείμενα, που καλύπτει το πρόγραμμα, παρουσιάζονται συστηματικά οι ισχύουσες διατάξεις και η αντίστοιχη συζήτηση στη νομολογία και τη νομική θεωρία, έτσι ώστε οι συμμετέχοντες να έχουν την ευκαιρία αφενός να κατανοήσουν τις λειτουργικές εξαρτήσεις μεταξύ των διαφόρων κανόνων, που διέπουν τις σύγχρονες χρηματοοικονομικές συναλλαγές στην ελληνική έννομη τάξη, και αφετέρου να εμβαθύνουν σε επιλεγμένα ζητήματα αιχμής.
Σημειώνεται ότι στους συμμετέχοντες θα δοθεί σε ηλεκτρονική μορφή αναλυτικό εκπαιδευτικό υλικό για τα θέματα του σεμιναρίου.
Σε ποιους απευθύνεται
Το σεμινάριο απευθύνεται σε επαγγελματίες του νομικού κλάδου, που εργάζονται είτε αυτόνομα ως ελεύθεροι επαγγελματίες είτε ως στελέχη εταιριών. Απευθύνεται επίσης σε δικηγόρους και υπαλλήλους τραπεζών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, που αντιμετωπίζουν καθημερινά στην πράξη τα ζητήματα που αναλύονται στο σεμινάριο.
Διδάσκοντες
Στο πρόγραμμα διδάσκουν καθηγητές και λέκτορες των Νομικών Σχολών του Α.Π.Θ., του Ε.Κ.Π.Α. και του Δ.Π.Θ., καθώς και εξειδικευμένοι στα οικεία ζητήματα δικηγόροι, Δ.Ν.
Περίοδος υποβολής αιτήσεων
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής από 10/11/2016 έως 10/1/2017.Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Η αίτηση υποβάλλεται εδώ.
Κόστος συμμετοχής
Το κόστος συμμετοχής ανέρχεται σε 100 Ευρώ ανά εκπαιδευόμενο. Ειδικώς για ασκούμενους δικηγόρους το κόστος είναι 70 Ευρώ, ενώ το κόστος ανά εκπαιδευόμενο που αναλαμβάνεται από νομικά πρόσωπα είναι 130 Ευρώ.
Χώρος διεξαγωγής
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Κέντρου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου (ΚΔΕΟΔ) στον Φοίνικα.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποστέλλουν τις ερωτήσεις τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση anti-corruption@law.auth.gr.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής                                      Η Επιστημονικά Υπεύθυνη
Διά Βίου Μάθησης                                                   του Προγράμματος
Σ. Βες, Καθηγητής                                       Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι, Καθηγήτρια

Διάρκεια υλοποίησης προγράμματος
έναρξη: 
Πέμπτη, Φεβρουάριος 2, 2017
λήξη: 
Σάββατο, Φεβρουάριος 4, 2017
Ημερομηνίες υποβολής αιτήσεων: 
Πέμπτη, Νοέμβριος 10, 2016 to Τρίτη, Ιανουάριος 10, 2017

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Call for Submissions ELSA LAW REVIEW


Deadline: 11 December 2016

The Editorial Board of the ELSA Law Review welcomes submissions on any legal topic as well as case notes for its third annual edition. The mission of the ELSA Law Review is to create a forum for the analysis and discussion of legal issues. Moreover, the Law Review serves as a medium for ELSA Members to publish their work outside the scope of the typical legal curriculum.

The ELSA Law Review aims to provide its young and dedicated international readership with a source of legal discourse that covers issues rarely broached by the regular legal periodicals written by students and young professionals in the context of their legal courses and practical experiences.

Submission Guidelines

Contributors should submit their articles or case-notes in Microsoft Word format via email to legalpublications@elsa.org. Please note that only articles in English (UK) will be considered for publication.

Articles can be on any legal topic, provided they are between 3000-8000 words and comply with the OSCOLA legal citation style; case-notes of between 2000-3000 words are also welcome.

Review Process

The Editorial Board will carefully consider all submissions it receives. Before articles are published online, submissions will be reviewed by the Board and may be returned to the author for revision.

Editors reserve the right to make alterations to the article in relation to style, punctuation, grammar, etc. Any corrections made by the author must be returned within the scheduled dates.

We will notify authors of our decisions by email.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Καταγραφή συνομιλιών από εισπρακτικές εταιρείες όταν απαντά τρίτο πρόσωπο



Με την υπ' αριθ. 53/2016 απόφασή της, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έκρινε ένα ζήτημα που αφορά τη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών (εταιρειών ενημέρωσης οφειλετών, ΕΕΟ). Ειδικότερα, το ζήτημα που τέθηκε, μετά από αίτηση θεραπείας μιας ΕΕΟ, ήταν εάν, στην περίπτωση που στην τηλεφωνική κλήση από ΕΕΟ προς τον οφειλέτη απαντά τρίτο πρόσωπο (π.χ. οικείος του οφειλέτη και όχι ο ίδιος), μπορεί και με ποια νομική βάση (βάση νομικής υποχρέωσης του υπευθύνου επεξεργασίας ή κατόπιν συγκατάθεσης του υποκειμένου των δεδομένων) να καταγράφεται το περιεχόμενο της συνομιλίας με το τρίτο πρόσωπο, και σε καταφατική περίπτωση, με ποιον τρόπο πρέπει να ενημερώνεται ο τρίτος για την καταγραφή της συνομιλίας αυτής (η οποία ουσιαστικά αφορά στην αναζήτηση του οφειλέτη), ώστε να μην θίγεται ο οφειλέτης με την έμμεση αποκάλυψη στο τρίτο πρόσωπο (π.χ. οικείο του, συγγενικό ή φιλικό του πρόσωπο) της ύπαρξης ληξιπρόθεσμης οφειλής του.

Η Αρχή έλαβε υπόψη τις διατάξεις του Ν. 3785/2009 για τις «Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις και άλλες διατάξεις», όπως ισχύουν, με τις οποίες οι Εταιρείες υποχρεώνονται να διαθέτουν εμφανή τον αριθμό προέλευσης κλήσης, να παρέχουν πλήρη και σαφή
Ενημέρωση στους οφειλέτες, τόσο για το ονοματεπώνυμο του καλούντος υπαλλήλου και την ιδιότητά του, όσο και για τον αριθμό Μητρώου της Εταιρείας, να τηρούν ηλεκτρονικό αρχείο στο οποίο καταγράφονται τα στοιχεία όλων των τηλεφωνικών επικοινωνιών προς τον οφειλέτη, να ενημερώνουν τον οφειλέτη για την καταγραφή των στοιχείων και να καταγράφουν το περιεχόμενο της τηλεφ. επικοινωνίας. Η καταγραφή συνδιαλέξεων και δεδομένων κίνησης, εξάλλου, επιτρέπεται και με βάση το άρθρο 4 παρ. 3 του ν. 3471/2006.

Συνακόλουθα, η Αρχή θεώρησε ότι το καταγραφής των στοιχείων της επικοινωνίας θα πρέπει να κριθεί με βάση το ν. 3758/2009 και όχι με το ν. 3471/2006 και ορθώς, αφού ο πρώτος νόμος είναι ειδικότερος. Ως εκ τούτου, έκανε δεκτό ότι η ανακοίνωση σε τρίτο - μη οφειλέτη του συνόλου των στοιχείων που επιβάλλει ο ν. 3758/2009 για την ενημέρωση του οφειλέτη δεν είναι νόμιμη. Ειδικότερα, έκρινε κατά πλειοψηφία κρίνει ότι δεν πρέπει να αξιώνεται κατ’ ουσία ίδια αντιμετώπιση και ενημέρωση, μέσω του τηλεφώνου, του οφειλέτη και του τρίτου - μη οφειλέτη. Πιο συγκεκριμένα, δέχθηκε ότι η τηλεφωνική επικοινωνία πρέπει να περιορίζεται αυστηρά στην αναζήτηση του οφειλέτη και μέχρι να επιτευχθεί συνομιλία με οφειλέτη να μην αποκαλύπτονται σε τρίτους περισσότερα στοιχεία που θίγουν τον οφειλέτη. Σχετικά, αναφέρεται και το ότι οι ΕΕΟ έχουν υποχρέωση να διαθέτουν εμφανή τον αριθμό προέλευσης της κλήσης (άρθρο 6 παρ. 2 ν. 3758/2009) και είναι καταχωρημένες στους δημόσιους καταλόγους συνδρομητών, οπότε ο καλούμενος σε κάθε περίπτωση μπορεί, και πρέπει να μπορεί, με δική του αναζήτηση να πληροφορεί ποιος τον κάλεσε.

Περαιτέρω, η Αρχή δέχθηκε ότι πρέπει να γίνει δεκτό το αίτημα για άδεια για ενημέρωση των τρίτων - μη οφειλετών δια του Τύπου. Σύμφωνα με την απόφαση της Αρχής, η αρχή της αναλογικότητας και η αρχή του σκοπού, που απορρέει από το άρθρο 4 του ν. 2472/1997 (δεδομένου ότι ο σκοπός στην επικοινωνία με τον τρίτο δεν είναι η ενημέρωση του οφειλέτη για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις, αλλά απλώς η τηλεφωνική ανεύρεση του οφειλέτη), επιτάσσει η ενημέρωση των τρίτων - μη οφειλετών για την καταγραφή των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων της εταιρείας με αυτούς στο πλαίσιο αναζήτησης των οφειλετών, να γίνεται, όχι κατά την έναρξη της τηλεφωνικής συνομιλίας αλλά δια του Τύπου.