Με εξαίρεση την διάταξη του άρ. 22 παρ. 5, το κοινό συνδετικό γνώρισμα των εγκλημάτων του άρ. 22 του Ν. 2472/1997 είναι η αναφορά τους στην τήρηση “αρχείων προσωπικών δεδομένων”. – Εργασία συνιστάμενη στην αναφορά (επί διαδικτυακής ιστοσελίδας), σε διάφορα πρόσωπα και στον προσδιορισμό τους, είτε με το όνομά τους είτε με άλλα μέσα, εμπίπτει στην έννοια της αυτοματοποιημένης, εν όλω ή εν μέρει, επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρ. 3 παρ. 1 Οδηγίας 95/46/ΕΚ). – Με το άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997 ποινικοποιείται η κατάργηση του απορρήτου, η παραβίαση της μυστικότητας της ιδιωτικής ζωής και η αποκάλυψη των στοιχείων της, η οποία ακολουθεί την κατάργηση του απορρήτου. – Η εκ νέου δημοσίευση (αναδημοσίευση) δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν στοιχειοθετεί το έγκλημα του άρ. 22 παρ. 4 του Ν. 2472/1997, αφού το προστατευόμενο έννομο αγαθό του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής έχει ήδη καταλυθεί με την πρώτη δημοσίευση και η έννοια της “ιδιωτικότητας” έχει ήδη πληγεί στον πυρήνα της, εκτός εάν με την αναδημοσίευση συντελείται για πρώτη φορά δημοσίευση περαιτέρω νέων στοιχείων και πληροφοριών. – Απαλλάσσονται, ελλείψει επαρκών ενδείξεων ενοχής αναφορικά με τις αξιόποινες πράξεις της ανακοίνωσης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τελεσθείσας διά του τύπου και μη, οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι αναδημοσίευσαν, στον ημερήσιο και ηλεκτρονικό τύπο, το περιεχόμενο λίστας με τα ονόματα ημεδαπών μεγαλοκαταθετών σε αλλοδαπή τράπεζα, ενώ είχε προηγηθεί η (ήδη κριθείσα ως μη αξιόποινη) πρώτη δημοσίευσή της, διά της οποίας η επίμαχη λίστα έγινε αμέσως ευρύτατα γνωστή στο κοινό και κατέστη αντικείμενο εκτενούς δημοσιογραφικού σχολιασμού, αφού δεν υφίσταται προσβολή του εννόμου αγαθού της ιδιωτικής ζωής, διότι αυτή προστατεύεται ως προς το απόρρητο, το οποίο με την πρώτη δημοσίευση των ονομάτων και των στοιχείων παύει να υφίσταται.Το ως άνω βούλευμα, με το οποίο έγινε δεκτή η πρόταση του Αντεισαγγελέως Μ. Κωστίμπα, δημοσιεύεται στα Ποινικά Χρονικά 2015, 232.
Σχόλιο: Πολλές αποφάσεις ποινικών δικαστηρίων, κρίνοντας επί της διάταξης του άρθρου 22 παρ. 4 Ν. 2472/1997, καταλήγουν σε ερμηνευτικές προσεγγίσεις που δεν είναι ορθές (βλ. π.χ., http://informaticslaw.blogspot.gr/2014/11/22-4-24721997.html). Εν προκειμένω, δεν είναι ορθή η άποψη που εκφράζεται στο βούλευμα ότι η αναδημοσίευση δεν είναι παράνομη, διότι το προστατευόμενο έννομο αγαθό του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής έχει ήδη καταλυθεί με την πρώτη δημοσίευση. Και τούτο, διότι καταρχάς το έννομο αγαθό που προστατεύεται στην ως άνω διάταξη είναι όχι κάποιο απόρρητο, αλλά το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων που προστατεύεται συνταγματικά στο άρθρο 9Α Σ. Το Συμβούλιο, κατά την άποψή μας, θα έπρεπε να εξετάσει, εάν η αναδημοσίευση συνιστά παράνομη επεξεργασία, αν δηλ. παραβιάσθηκαν οι διατάξεις του Ν. 2472/1997.
Ενδεχομένως, θα μπορούσε να γίνει δεκτό ότι υφίσταται δικαιολογημένο ενδιαφέρον του κοινού στη δημοσίευση των κρίσιμων προσωπικών δεδομένων και αυτό συνιστά λόγο άρσης του αξιοποίνου κατά το άρθρο 367 παρ. 1 γ΄ ΠΚ.Ι. Ιγγλεζάκης
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου