Στις 17 Ιουνίου 2008 θεσπίσθηκε νέος Κανονισμός που αντικαθιστά τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης του 1980 (Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008 , για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) ΕΕ L 177 της 04/07/2008 σ. 0006 - 0016).
Στόχος του Κανονισμού είναι η θέσπιση ομοιόμορφων κανόνων για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές που θα ισχύουν σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ο Κανονισμός συμπληρώνει το πλαίσιο κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου στον ευρωπαϊκό χώρο, στο οποίο (πλαίσιο) ανήκουν, επίσης: α) ο Κανονισμός 44/2001 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές ακι εμπορικές υποθέσεις (Βρυξέλλες Ι) και β) τον Κανονισμό 864/2007 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές ("Ρώμη ΙΙ").
Ο Κανονισμός "Ρώμη Ι" θεσπίζει κανόνες καθορισμού του εφαρμοστέου δικαίου, όπως προαναφέρθηκε, οι οποίοι εφαρμόζονται στις συμβατικές ενοχές αστικού και εμπορικού δικαίου. Βασική αρχή του είναι ότι τα μέρη έχουν την ελευθερία να επιλέγουν το εφαρμοστέο δίκαιο, ενώ επί ελλείψεως τέτοιας επιλογής, το εφαρμοστέο δίκαιο καθορίζεται με ειδικούς κανόνες για κάθε συγκεκριμένο τύπο σύμβασης. Έτσι, π.,χ, η σύμβαση πώλησης αγαθών διέπεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία ο πωλητής έχει τη συνήθη διαμονή του, ενώ η σύμβαση παροχής υπηρεσιών διέπεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία ο πάροχος υπηρεσίας έχει τη συνήθη διαμονή του.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κατάρτιση συμβάσεων μέσω του Διαδικτύου. Σύμφωνα με το άρθρο 6 § 1 περ. β΄, η σύμβαση που συνάπτει φυσικό πρόσωπο για σκοπό που μπορεί να θεωρηθεί ξένος προς την επαγγελματική του δραστηριότητα ("ο καταναλωτής") με άλλο πρόσωπο που ενεργεί στο πλαίσιο της άσκησης της επαγγελματικής του δραστηριότητας ("ο επαγγελματίας"), διέπεται από το δίκαιο της χώρας όπου ο καταναλωτής έχει τη συνήθη διαμονή του, εφόσον ο επαγγελματίας με οιοδήποτε μέσο κατευθύνει αυτές τις δραστηριότητές του σε αυτή τη χώρα ή σε διάφορες χώρες μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη χώρα, και η σύμβαση εμπίπτει στο πεδίο των εν λόγω δραστηριοτήτων.
Ο παραπάνω κανόνας είναι σύμφωνος και με τον Κανονισμό 44/2001. Σύμφωνα με το προοίμιο του Κανονισμού:
"Όσον αφορά ειδικότερα τις συμβάσεις καταναλωτών, ο κανόνας σύγκρουσης νόμων θα πρέπει να επιτρέπει τη μείωση των δαπανών για την επίλυση διαφορών οι οποίες αφορούν συχνά αξιώσεις μικρής αξίας, και να λαμβάνει υπόψη την εξέλιξη των τεχνικών εξ αποστάσεως εμπορίας. Η συνέπεια με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 επιβάλλει, αφενός, την αναφορά στην έννοια της "κατευθυνόμενης δραστηριότητας" ως προϋπόθεση εφαρμογής του κανόνα προστασίας του καταναλωτή και, αφετέρου, την εναρμονισμένη ερμηνεία της συγκεκριμένης έννοιας στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 και στον παρόντα κανονισμό, εξειδικεύοντας ότι μια κοινή δήλωση του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με άρθρο 15 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001 προσδιορίζει ότι "για να μπορέσει να εφαρμοσθεί το άρθρο 15 παράγραφος 1 στοιχείο γ) δεν αρκεί να κατευθύνει μια επιχείρηση τις δραστηριότητές της στο κράτος μέλος κατοικίας του καταναλωτή ή σε διάφορα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένου του εν λόγω κράτους μέλους αλλά πρέπει επίσης να έχει συναφθεί σύμβαση στα πλαίσια αυτών των δραστηριοτήτων". Αυτή η δήλωση υπενθυμίζει εξάλλου ότι "μόνο το γεγονός ότι είναι προσιτή μια σελίδα του Διαδικτύου δεν αρκεί για να καταστήσει εφαρμοστέο το άρθρο 15, χρειάζεται επιπλέον η εν λόγω ιστοσελίδα να καλεί για τη σύναψη συμβάσεων εξ αποστάσεως και να έχει όντως συναφθεί η σύμβαση εξ αποστάσεως με οιοδήποτε μέσο. Στην περίπτωση αυτή η γλώσσα ή το νόμισμα που χρησιμοποιούνται από την ιστοσελίδα του Διαδικτύου δεν συνιστούν στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη".
Βλέπουμε ότι το δίκαιο εκσυχρονίζεται και θα βρίσκει εφαρμογή και στις συναλλακτικές σχέσεις μέσω του Διαδικτύου.
Βιβλιογραφία:
Ν. Παππά, Κανονισμός 593/2008 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές ("Ρώμη Ι"), Συνήγορος 69/2008, σελ. 42 επ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου