Με την απόφασή του της 29-1-2008, στην υπόθεση C-275/06 το ΔΕΚ έκρινε ότι τα δεδομένα χρηστών που ανταλλάσσουν αρχεία μέσω συστημάτων Ρ2Ρ δεν δύνανται να γνωστοποιηθούν προκειμένου να καταστεί δυνατή η άσκηση διώξεων εναντίον τους από τους δημιουργούς (μουσικών, οπτικοακουστικών κ.ά. έργων), σε περίπτωση παράνομης ανταλλαγής έργων.
(Η αρχιτεκτονική ενός δικτύου peer-to-peer. Πηγή: Wikipedia).
Ειδικότερα, το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής: Η ισπανική ένωση Promusicae υπέβαλε αίτηση κατά της Telefonica, η οποία είναι εταιρία παροχής πρόσβασης στο Διαδίκτυο, προκειμένου να υποχρεωθεί αυτή να αποκαλύψει την ταυτότητα και τη φυσική διεύθυνση ορισμένων προσώπων στα οποία παρέχει υπηρεσίες πρόσβασης, τα οποία χρησιμοποίησαν το πρόγραμμα KaZaA για την παράνομη αναπαραγωγή έργων. Η αίτηση αυτή έγινε δεκτή και η Telefonica άσκησε ανακοπή ενώπιον ισπανικού δικαστηρίου, το οποίο ακολούθως απηύθυνε προδικαστικό ερώτημα προς το ΔΕΚ. Το περιεχόμενο του ερώτηματος είχε ως εξής:
«Επιτρέπεται, κατά το κοινοτικό δίκαιο και, συγκεκριμένα, κατά τα άρθρα 15, παράγραφος 2, και 18 της οδηγίας [2000/31], κατά το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας [2001/29], κατά το άρθρο 8 της οδηγίας [2004/48] και κατά τα άρθρα 17, παράγραφος 2, και 47 του Χάρτη […], στα κράτη μέλη να περιορίζουν μόνο στις περιπτώσεις ποινικής έρευνας ή για λόγους προστασίας της δημόσιας ασφάλειας και της εθνικής άμυνας και, ως εκ τούτου, να αποκλείουν, σε περίπτωση πολιτικών δικών, την υποχρέωση των φορέων εκμεταλλεύσεως δικτύων και παροχής υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, των φορέων παροχής προσβάσεως σε δίκτυα τηλεπικοινωνιών και των φορέων παροχής υπηρεσιών αποθηκεύσεως δεδομένων να διατηρούν και να διαθέτουν δεδομένα συνδέσεως και κινήσεως τα οποία δημιουργούνται από τις επικοινωνίες που πραγματοποιούνται κατά την παροχή υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας;»
Επίσης, η προστασία του δικαιώματος του δημιουργού, όπως προβλέπεται από τις οδηγίες 2000/31 (άρθρ. 1 § 5β΄), 2001/29 (άρθρ. 9) και 2004/48 (άρθρ. 8 § 3 ε΄), δεν συνεπάγεται τη συρρίκνωση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
Εν κατακλείδι, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω αναφερθείσες οδηγίες δεν επιβάλλουν στα κράτη μέλη, σε περιπτώσεις όπως αυτή που αφορά την παράνομη αναπαραγωγή έργων στο Διαδίκτυο, την υποχρέωση γνωστοποίησης προσωπικών δεδομένων και τούτο, προκειμένου να διασφαλίσουν την αποτελεσματική προστασία του δικαιώματος του δημιουργού στο πλαίσιο αστικής δίκης. Βεβαίως, το κοινοτικό δίκαιο επιτάσσει όπως τα εν λόγω κράτη, κατά τη μεταφορά των οδηγιών αυτών στο εσωτερικό δίκαιο, μεριμνούν ώστε να βασίζονται σε ερμηνεία που να καθιστά δυνατή τη διασφάλιση της ορθής ισορροπίας μεταξύ των διαφόρων θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύει η κοινοτική έννομη τάξη. Και ακόμα, κατά την εφαρμογή των μέτρων μεταφοράς των εν λόγω οδηγιών στο εσωτερικό δίκαιο, οι αρχές και τα δικαστήρια των κρατών μελών οφείλουν όχι μόνο να ερμηνεύουν το εθνικό τους δίκαιο κατά τρόπο σύμφωνο προς τις ίδιες αυτές οδηγίες, αλλά και να μη βασίζονται σε ερμηνεία αυτών που θα μπορούσε να έλθει σε σύγκρουση με τα εν λόγω θεμελιώδη δικαιώματα ή με τις λοιπές γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου, όπως η αρχή της αναλογικότητας.
Η συνέπεια αυτής της απόφασης είναι ότι καθίστανται αδύνατη η αναζήτηση των στοιχείων των χρηστών η/υ με βάση τον αριθμό IP, τον τρέχοντα δηλ. αριθμό σύνδεσης στο Διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα, γίνεται σαφές ότι δεν υποχρεούνται οι πάροχοι υπηρεσιών πρόσβασης στο Διαδίκτυο να κοινοποιούν τα στοιχεία των συνδρομητών τους, οι οποίοι εμπλέκονται σε παράνομη διακίνηση προστατευόμενων έργων (μουσικών, οπτικοακουστικών κλπ.), στους δημιουργούς ή τους οργανισμούς συλλογικής εκμετάλλευσης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτό δεν αποκλείει, βεβαίως, τη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας από τα κράτη μέλη που να προβλέπουν τη γνωστοποίηση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του Διαδικτύου σε περιπτώσεις παραβιάσεων πνευματικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, και πάλι θα ήταν διακινδυνευμένο για ένα κράτος να θεσπίσει παρόμοια νομοθεσία, η οποία θα ήταν ενδεχομένως αντίθετη με το κοινοτικό δίκαιο ή και αντισυνταγματική.
Ιωάννης Ιγγλεζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου