Πρόταση οδηγίας σχετικά με τα μέτρα για τη διασφάλιση υψηλού επιπέδου ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών σε ολόκληρη την Ένωση

Στις 7.2.2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τη στρατηγική για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο παράλληλα με την οδηγία που προτείνει η Επιτροπή για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (NIS - ΑΔΠ). Η οδηγία προβλέπει υποχρέωση αναφοράς των κυβερνοεπιθέσεων και την ίδρυση ειδικής Αρχής για σχετικά θέματα.

Η στρατηγική για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο που φέρει τον τίτλο – «Ο ανοικτός, ασφαλής και προστατευμένος κυβερνοχώρος» - αντιπροσωπεύει το όραμα της ΕΕ όσον αφορά τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την πρόληψη και αντιμετώπιση διαταραχών και επιθέσεων στον κυβερνοχώρο. Αυτό γίνεται για να προωθηθούν περαιτέρω οι ευρωπαϊκές αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας και να εξασφαλιστεί ότι η ψηφιακή οικονομία θα μπορέσει να αναπτυχθεί με ασφάλεια. Στόχος των ειδικότερων δράσεων είναι η ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πληροφοριακών συστημάτων στον κυβερνοχώρο, η μείωση των εγκλημάτων στον κυβερνοχώρο και η ενίσχυση της διεθνούς πολιτικής της ΕΕ σε θέματα ασφαλείας και άμυνας στον κυβερνοχώρο.

Στην στρατηγική αποτυπώνεται το όραμα της ΕΕ για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο με γνώμονα πέντε προτεραιότητες:

- την επίτευξη ανθεκτικότητας στον κυβερνοχώρο
-τη ριζική μείωση των εγκλημάτων στον κυβερνοχώρο
- την ανάπτυξη της πολιτικής για την άμυνα του κυβερνοχώρου και των ικανοτήτων που σχετίζονται με την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ)
- την ανάπτυξη των βιομηχανικών και τεχνολογικών πόρων με στόχο την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο
- τη θεμελίωση συνεκτικής διεθνούς πολιτικής στον κυβερνοχώρο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την προώθηση των βασικών αξιών της ΕΕ

Η προτεινόμενη οδηγία θεσπίζει μέτρα, στα οποία συγκαταλέγονται και τα ακόλουθα:

α) το κράτος μέλος πρέπει να εγκρίνει τη στρατηγική ΑΔΠ και να ορίσει την αρμόδια εθνική αρχή σε θέματα ΑΔΠ, εξοπλίζοντάς την με επαρκείς οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους με σκοπό την πρόληψη, τον χειρισμό και την αντιμετώπιση κινδύνων και περιστατικών ΑΔΠ·

β) πρέπει να δημιουργηθεί μηχανισμός συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών και της Επιτροπής, ούτως ώστε να ανταλλάσσουν έγκαιρα προειδοποιήσεις για τους κινδύνους και τα περιστατικά μέσω ασφαλών υποδομών, να συνεργάζονται και να διοργανώνουν τακτικά αξιολογήσεις από ομότιμους·

γ) οι διαχειριστές κρίσιμων υποδομών σε ορισμένους τομείς (χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, μεταφορές, ενέργεια, υγεία), οι συντελεστές διευκόλυνσης της παροχής υπηρεσιών στην κοινωνία της πληροφορίας (ιδίως τα καταστήματα για τις μικροεφαρμογές (app), οι πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου, οι πληρωμές μέσω του Διαδικτύου, η υπολογιστική νέφους, οι μηχανές αναζήτησης, τα κοινωνικά δίκτυα) και οι δημόσιες διοικήσεις θα πρέπει να υιοθετήσουν πρακτικές διαχείρισης κινδύνου και να αναφέρουν τα μείζονα περιστατικά ασφαλείας στις βασικές υπηρεσίες τους.

Στοιχεία για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο σήμερα

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 150.000 ιοί σε κυκλοφορία κάθε μέρα στους υπολογιστές, ενώ υπονομεύεται καθημερινά η λειτουργία 148 000 υπολογιστών.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, εκτιμάται ότι υπάρχει 10% πιθανότητα μείζονος κατάρρευσης υποδομών πληροφοριών ζωτικής σημασίας κατά την επόμενη δεκαετία, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημία 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι εγκληματικές δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό των περιστατικών ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, όπως εκτιμά η Symantec, τα θύματα εγκληματικών δραστηριοτήτων στον κυβερνοχώρο σε παγκόσμια κλίμακα χάνουν περίπου 290 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ μελέτη της McAfee υπολογίζει ότι οι εγκληματικές δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο αποφέρουν κέρδη της τάξης των 750 δισ. ευρώ ετησίως.
Σύμφωνα με το αποτέλεσμα στο οποίο κατέληξε η δημοσκόπηση του Ευρωβαρομέτρου σχετικά με την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο του 2012, το 38% των χρηστών του Διαδικτύου στην ΕΕ έχει αλλάξει τη συμπεριφορά του συνεπεία των εν λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο: το 18% είναι λιγότερο πιθανό να αγοράσει προϊόντα στο διαδίκτυο, ενώ το 15% είναι λιγότερο πιθανό να κάνει χρήση επιγραμμικών τραπεζικών υπηρεσιών. Από τη δημοσκόπηση προκύπτει επίσης ότι το 74% των ερωτηθέντων συμφωνεί ότι ο κίνδυνος να καταστούν θύματα έχει αυξηθεί, ενώ το 12% έχει ήδη αποκτήσει εμπειρίες επιγραμμικής εξαπάτησης και το 89% έχει αποφύγει την αποκάλυψη πληροφοριών προσωπικού χαρακτήρα.
Σύμφωνα με τη δημόσια διαβούλευση για την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών, το 56,8% των ερωτηθέντων είχε αποκτήσει κατά το παρελθόν έτος την εμπειρία περιστατικών ΑΔΠ με σοβαρές συνέπειες στις δραστηριότητές τους.
Στο μεταξύ, όπως φανερώνουν τα στοιχεία της Eurostat, έως τον Ιανουάριο του 2012 μόνο το 26% των επιχειρήσεων στην ΕΕ είχε επίσημα καθορισμένη πολιτική σε θέματα ασφάλειας των ΤΠΕ.

eDate - ΔΕΕ: Διεθνής Δικαιοδοσία και έλεγχος κράτους προέλευσης επί προσβολής προσωπικότητας στο Διαδίκτυο

«Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Δικαιοδοσία σε περίπτωση “ενοχών εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας” –Οδηγία 2000/31/ΕΚ– Δημοσίευση πληροφοριών στο διαδίκτυο – Προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας – Τόπος όπου συνέβη ή ενδέχεται να συμβεί το ζημιογόνο γεγονός – Δικαίωμα που εφαρμόζεται στις υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας»


Οι αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορούν την ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001 L 12, σ. 1, στο εξής: κανονισμός), και του άρθρου 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ L 178, σ. 1, στο εξής: οδηγία).




Διατακτικό:
1) Το άρθρο 5, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση φερόμενης προσβολής του δικαιώματος της προσωπικότητας μέσω πληροφοριών που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, το πρόσωπο που θεωρεί ότι θίγεται έχει την ευχέρεια να ασκήσει αγωγή με αίτημα την επιδίκαση χρηματικής ικανοποιήσεως για το σύνολο της προκληθείσας ζημίας είτε ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους εγκαταστάσεως του φορέα μεταδόσεως των επίμαχων πληροφοριών είτε ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το κέντρο των συμφερόντων του θιγομένου. Το πρόσωπο αυτό έχει επίσης τη δυνατότητα, αντί της αγωγής για επιδίκαση χρηματικής ικανοποιήσεως για το σύνολο της προκληθείσας βλάβης, να προσφύγει ενώπιον των δικαστηρίων κάθε κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου υπάρχει ή υπήρξε πρόσβαση στο επίμαχο δημοσίευμα που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Τα εν λόγω δικαστήρια είναι αρμόδια να επιδικάσουν χρηματική ικανοποίηση αποκλειστικά και μόνον για τη βλάβη που επήλθε στο έδαφος του κράτους μέλους όπου έχουν την έδρα τους.

2) Το άρθρο 3 της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»), έχει την έννοια ότι δεν επιβάλλει τη μεταφορά του στο εσωτερικό δίκαιο μέσω θεσπίσεως ειδικού κανόνα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Παρά ταύτα, όσον αφορά τον συντονισμένο τομέα, τα κράτη μέλη πρέπει να εξασφαλίζουν ότι, υπό την επιφύλαξη των παρεκκλίσεων που επιτρέπονται υπό όρους από το άρθρο 3, παράγραφος 4, της εν λόγω οδηγίας, ο φορέας υπηρεσίας ηλεκτρονικού εμπορίου δεν υπόκειται σε αυστηρότερες απαιτήσεις από εκείνες που προβλέπει το ουσιαστικό δίκαιο που ισχύει στο κράτος μέλος εγκαταστάσεώς του.

Διεπιστημονικό Συνέδριο: Ιατρική Ευθύνη και Βιοηθική Σύγχρονες προσεγγίσεις και προοπτικές του μέλλοντος

Παρασκευή/Σάββατο 1-2 Μαρτίου 2013
Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Εφετείου Αθηνών,
Δέγλερη 2 & Λεωφ. Αλεξάνδρας



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
έκδοση 10, 05/02/2013, 18.49 [το πρόγραμμα υπόκειται σε αλλαγές]

1. Σύγχρονες νομολογιακές εξελίξεις για την ιατρική ευθύνη Κατερίνα Φουντεδάκη,
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
2. Αστική ευθύνη για αυτοτραυματισμό τρίτου Κωνσταντίνος Χριστοδούλου,
Αναπληρωτής Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
3. Η επικοινωνία ως ουσιώδης παράγοντας στην ιατρική πράξη Μιχάλης Μεϊμάρης,
Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4. Ηθική βλάβη γονέων και ευθύνη για προγεννητικό έλεγχο Λάμπρος Κιτσαράς,
Επ. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
5. Αστική Ιατρική Ευθύνη: Ερευνητικά ευρήματα & σύστημα ανίχνευσης- καταγραφής (ICU-MERIS) Μαρίνα Ρήγου,
ΕΕΔΙΠ, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Διάλειμμα: 17.30-17.45

17.45-18.45

Προεδρία: Λάμπρος Κοτσίρης,
Ομότιμος Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Αντεπιστέλλον Μέλος Ακαδημίας Αθηνών
1. Ιατρική ευθύνη για παροχή ιατρικής πληροφορίας-ειδικά η συμμετοχή πλειόνων και ενημέρωση του ασθενούς Μαρία Κανελλοπούλου-Μπότη,
Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιόνιο Πανεπιστήμιο
2. Ανατομία μιας δίκης για ιατρική αμέλεια Ιωάννης Παπακωνσταντίνου,
Δικηγόρος
3. Η παράβαση των κανόνων της ιατρικής επιστήμης μεταξύ παρανομίας και υπαιτιότητας Αλέξης Τάττης,
Δικηγόρος, ΔΝ.
4. Ο αιτιώδης σύνδεσμος στην ποινική ιατρική ευθύνη Δημήτρης Αναστασόπουλος,
Δικηγόρος, LLM
Διάλειμμα: 18:45-19:00

2ο Μέρος: Βιοηθική

19.00-20.30

Α) Βασικά Ζητήματα Βιοηθικής

Προεδρία: Τζούλια Ηλιοπούλου-Στράγγα,
Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
1. Αντιμετώπιση της βιοηθικής στον Χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δονάτος Παπαγιάννης,
Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
2. Κλινικές Έρευνες Δήμητρα Παπαδοπούλου-Κλαμαρή,
Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
3. Παρένθετη Μητρότητα Πηνελόπη Αγαλλοπούλου,
Ομότιμη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
4. Δικαίωμα τεκνοποιίας και για τον άγαμο και μοναχικό πατέρα; Σπύρος Βλαχόπουλος,
Αν. Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
5. Νανοεπιστήμες και νανοτεχνολογίες. Το αίτημα της ρύθμισης Τάκης Βιδάλης,
Ειδικός Επιστήμονας, Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής


Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

10.00-11.30

Προεδρία: Μυρτώ Δραγώνα-Μονάχου,
Ομότιμη Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
1. Προγεννητικός-Προεμφυτευτικός Έλεγχος Εμμανουήλ Καναβάκης,
Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
2. Ηθικοδεοντολογικές περιπέτειες του αγέννητου τέκνου: Η περίπτωση της τεχνιτής διακοπής της εγκυμοσύνης Φερενίκη Παναγοπούλου-Κουτνατζή,
Δρ Ν, Ειδική Επιστήμων ΑΠΔΠΧ
3. Ηθικά και δεοντολογικά προβλήματα στο τέλος της ζωής Γεράσιμος Ρηγάτος,
Αμ. Επίκουρος Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4. Διαθήκες ζωής Λίνα Παπαδοπούλου,
Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
5. Ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα στις μεταμοσχεύσεις οργάνων Τάνια Κυριάκου,
Δρ Ν.
Διάλειμμα: 11.30-11.45

11.45-13.15

Προεδρία: Σταύρος Τσακυράκης,
Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
1. Η ευθύνη της Θεολογίας στα σύγχρονα ζητήματα βιοηθικής Απόστολος Νικολαΐδης,
Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
2. Η βιοηθική ως μοντέλο οργάνωσης και ελέγχου της βιοϊατρικής στην Ελλάδα: απολογισμός και μελλοντικές προκλήσεις Ελένη Ρεθυμιωτάκη,
Επ. Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
3. Ηθικά διλήμματα στην αντιμετώπιση παιδιών με AIDS Μαρία Παπαγρηγορίου-Θεοδωρίδου,
Ομ. Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4. Η Κλωνοποίηση και το Δικαίωμα σε ένα Ανοικτό Μέλλον Ευάγγελος Πρωτοπαπαδάκης,
Λέκτoρας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
5. Εθιμική πολυμορφία και πολιτισμική βαναυσότητα Σοφία Κουκούλη- Σπηλιωτοπούλου,
Δικηγόρος
6. Πώς κτίζονται τα ιατρικά λάθη Αντώνης Κογεβίνας,
Iατρός, Δρ. Ιατρικής
Διάλειμμα: 13.15-14.00

14.00-15.30

Β) Προστασία Δεδομένων Υγείας

Προεδρία: Λάμπρος Κοτσίρης,
Ομότιμος Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Αντεπιστέλλον Μέλος Ακαδημίας Αθηνών
1. Θεωρία και νομολογία σχετικά με τα γενετικά δεδομένα Ισμήνη Κριάρη,
Καθηγήτρια, Αντιπρύτανις, Πάντειο Πανεπιστήμιο
2. Ιατρικό απόρρητο Λίλιαν Μήτρου,
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
3. Ηθική της ιατρικής έρευνας σε παιδιά Καλλιόπη Σπινέλλη,
Ομ. Καθηγήτρια, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4. Ηλεκτρονική υγεία Δημήτριος Ζωγραφόπουλος,
Δρ Ν., Ειδικός Επιστήμων ΑΠΔΠΧ
5. Ένας νέος Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας για την εποχή της ηλεκτρονικής υγείας; Θεόδωρος Τροκάνας,
Δικηγόρος, Ειδικός Επιστήμονας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Διάλειμμα: 15.30-15.45

15.45-16.15

Γ) Αποδεικτική Αξία της Γενετικής Πληροφορίας DNA: Αλήθεια ή Μύθος;

Προεδρία: Γιώργος Κατρούγκαλος,
Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
1. Ίσως μύθος Μαρία Κανελλοπούλου-Μπότη,
Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιόνιο Πανεπιστήμιο
2. Απόλυτη αλήθεια Γιώργος Φιτσιάλος,
Γενετιστής, Δρ
Διάλειμμα: 16.15-16.45

16.45-18.15

Δ) Βιοηθική και Βιοτεχνολογία

Προεδρία: Ισμήνη Κριάρη,
Καθηγήτρια, Αντιπρύτανις, Πάντειο Πανεπιστήμιο
1. Βιοτεχνολογία και εφευρέσεις Κατερίνα Μαργέλλου,
Δικηγόρος, Διευθύντρια Νομικής Υποστήριξης, Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας
Κώστας Αμπατζής,
Βιολόγος, Διευθυντής τίτλων, Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας
3. Χορήγηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε εφευρέσεις ανθρώπινων βλαστοκυττάρων Λέανδρος Λεφάκης,
Δικηγόρος ΔΝ
Υπόθεση C-34/10 Brüstle κατά Greenpeace eV, Διπλώματα ευρεσιτεχνίας και ανθρώπινα βλαστοκύτταρα Παρέμβαση: Μαρία Μηλαπίδου,
Δικηγόρος ΔΝ
4. Υπόθεση Myriad Genetics: Το τέλος των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας πάνω στο ανθρώπινο γονιδίωμα σε ΗΠΑ και Ευρώπη Ναταλία Καπετανάκη,
Δικηγόρος, Υπ. Δρ, Maître d'enseignement, Universit